Pokój 01.

- Hm.. a wolisz miejsce typu kino, kawiarnia czy raczej las, morze ? - dla pewności za nim poda konkretny teren wolał dowiedzieć się czy chłopak preferuje spokój czy raczej coś bardziej rozrywkowego. Niechętnie zdjął go ze swoich kolan mając nadzieje że jeszcze kiedyś pozwoli mu się tak poprzytulać i staną naprzeciw niego czekając na odpowiedź.

Fakt, że nie siedzi już na kolanach demona, był dla niego zaskakująco nieprzyjemny. Uznał jednak, że zbyt bliskie towarzystwo musiało nie mu nie odpowiadać... chociaż wcześniej go pocałował.
-Cóż... nigdy nie byłem nad morzem- powiedział, czerwieniąc się lekko.
Tak naprawdę nigdy wcześniej nie wyjeżdżał poza swoje miasto.

- To akurat dość niedaleko - założył bluzę chowając do niej paczkę papierosów i aparat, miał nadzieję że przy okazji uda mu się zrobić jakieś ciekawe zdjęcia blasku gwiazd nad wodą lub szumu fal. - Więc idziemy? -podszedł do drzwi przez chwilę wahając się czy nie wziąć chłopaka pod ramię lub coś w tym stylu, ale szybko pozbył się tych myśli. Mimo iż bardzo chciał czuć jego zapach i dotykać go jak najczęściej stwierdził że przecież nie są ani parą, ani nic w tym znaczeniu. Po za tym gdyby przypadkiem zobaczył to jakiś demon czy anioł byłby w nie małym szoku. Sprzymierzę w końcu obowiązuje tylko tereny internatu, dalsze okolice już nie.

-Aha- zgodził się.
Zastanawiał się, czy nie wziąć kurtki, ale uznał, że w bluzie będzie mu wystarczająco ciepło. Ciotka opowiadała mu, że nad morzem jest chłodno, ale pogoda była dość ładna. Zaryzykował.
Otworzył drzwi (zauważył, że demon tylko stanął obok nich, zapewne czekając na jego reakcję) i wyszli.

Gdy tylko wrócili do pokoju, podszedł do szafki. Wyjął z niej spore pudełeczko oklejone kolorowym papierem (żeby nie wyróżniało się za bardzo, upchnął je między bluzami).
-Przepraszam. To pewnie dziwne- powiedział, idąc w kierunku łazienki.
W środku pudełka znajdowało się mnóstwo medykamentów, głownie tabletek, ale leżały tam też szklane ampułki, kilka igieł i małe strzykawki. Usiadł na brzegu wanny i zaczął odliczać dzisiejszą dawkę.
Osiem sztuk. Nie tak dużo, jak na jego standardy.
"Pewnie myśli, że jestem jakimś narkomanem..."
Połknął każdą tabletkę pojedynczo. Nie musiał długo czekać na ich efekt. Niemal od razu zaczęło kręcić mu się w głowie.

Oparł się o framugę drzwi od łazienki przyglądając się jemu z pewnym zaskoczeniem. Osiem sztuk? To on, przy gorszy dniach sięga po narkotyki by się naćpać i trzyma go to przez kilka dni, a on musi tak brać codziennie? Te leki tym bardziej wykańczają jego organizm. - Levanenn, wszystko w porządku? - zauważył że chłopak lekko gorzej wygląda, jak gdyby miał za chwilę zemdleć.

-Jasne- powiedział.- To normalne, naprawdę- czuł, że nie brzmi zbyt przekonująco.
Mimo wszystko, to była prawda. Zanim zaczynała działać największa pastylka, biała z wytłoczonymi liniami do podziału (chciałby kiedyś ich użyć), mijało kilka minut. Odpowiadała za to, żeby pozostałe tabletki, których składy działały na siebie negatywnie, jakoś funkcjonowały.
Podszedł do demona i przytulił się do niego.
-Okropny jestem, prawda?

- No co ty, nigdy - przytulił go do siebie powoli się uspokajając. Wciąż ciężko mu było zrozumieć że ktoś musi aż tyle tabletek brać jednego dnia. Znów nasuwa się myśl że życie jest niesprawiedliwe, on stoi tutaj w pełni zdrowy i nie musi brać niczego, chociażby jednej pastylki, a tuż obok niego chłopak zmuszony jest brać dziennie całymi garściami. - Gdybyś tylko mógł choć trochę podzielić się ze mną swoją chorobą, odciążył bym Cię.

-Nie chciałbyś- powiedział.- Naprawdę.
Mimo wszystko, jego słowa były miłe. Egoistyczna część jego charakteru uśmiechała się szeroko. On sam nie miał powodów do radości, gdy uświadomił sobie, jakim ciężarem musi być dla Natsu.
Był naprawdę zmęczony. Ciężka podróż, dzisiejsze przeżycia... atak narkolepsji... cóż, to był dzień pełen wrażeń.
-Będziesz miał coś przeciwko, jeżeli pójdę teraz wziąć prysznic?- zapytał, patrząc w górę, na jego twarz.

- Nie, skąd - pocałował go w czoło puszczając i wycofując się z łazienki. Podszedł do swojej torby zaczynając w niej grzebać aż w końcu wyjął z niej tabliczkę gorzkiej czekolady. Otworzył okno i usiadł na parapecie tak że jego nogi wisiały w powietrzu kilka metrów nad ziemią. Zapalił papierosa jednocześnie zajadając się słodkością, musiał uzupełnić dzienne braki cukru. Czekając na swojego współlokatora zaczął przyglądać się przechodzącym obok istotom. Przeciwne rasy rzucały mu posępne spojrzenia, które od pewnego czasu przestały robić na nim wrażenie, natomiast demony uśmiechały się irytująco czując tę samą krew.

Zanim zamknął się w łazience, podreptał do szafy i wyjął z niej czyste ubranie. Nie chciał później wychodzić z łazienki w samym ręczniku i przebierać się w pokoju, co było dla niego dość niezręczne.
Szybko wziął prysznic. Trochę czasu spędził, wybierając szampon (łazienka była świetnie wyposażona), ale w końcu zdecydował się na malinowy. Było mu, tak naprawdę, wszystko jedno, do jakich będzie włosów. Zależało mu tylko na zapachu.
Wszystko to zajęło mu nie więcej niż pięć minut. Wytarł się ręcznikiem i ubrał. Po drodze zabrał pudełko z lekami.
"Lepiej je schowam. Głupio, żeby leżały tutaj."
Przejrzał się w lustrze i narysował krzywe serduszko na zaparowanym szkle. Dłonie mu się trzęsły. To po tabletkach.
Miał zamiar jeszcze zamienić kilka słów z Natsu, ale gdy tylko znalazł się w pobliżu łóżka, przyciąganie ziemskie okazało się zbyt silne. Położył się i zasnął niemal od razu.

Kończąc palić zauważył że chłopak już wyszedł, w dodatku zasnął. Nie chcąc dłużej chodzić po pokoju i go budzić podszedł do szafy wyciągając z niej piżamę i poszedł do łazienki się przebrać. Wcześniej dokładnie myjąc się, specjalnie użył nawet tej okropnej truskawkowej pasty byle tylko choć na chwilę pozbyć się zapachu papierosów, wciąż sądził że chłopaka może to odpychać. Nałożył na siebie granatowy podkoszulek i czarne bokserki za chwilę wychodząc i wskakując do swojego łóżka. Mimo że jak dla niego była jeszcze wczesna pora postanowił również zasnąć.

Obudził się nad ranem. Natsu jeszcze spał.
Cicho wstał i poszukał w szafie odtwarzacza. Przy okazji zostawił tam lekarstwa. Gdy go znalazł, usiadł na parapecie. Teraz w pokoju było dość zimno, ale nie chciał robić zbędnego hałasu, więc zrezygnował z pomysłu wzięcia z łóżka koca.
Założył słuchawki. Muzyka od razu popłynęła głośną falą. To go momentalnie rozbudziło.
-I po co bolisz?- zapytał, obejmując brzuch rękoma.- Nie masz powodu.
Spojrzał przerażony, czy jego współlokator nadal śpi. Na szczęście tak.
Nauczył się mówić sam do siebie, kiedy miał osiem lat. Raz nawet zaprowadzili go do psychiatry, żeby wykluczyć chorobę psychiczną. Lekarz po prostu stwierdził, że to jego reakcja na stres.
Bał się odpowiedzialności. Przerażała go myśl, że demon mógłby kiedykolwiek przez niego cierpieć.

Rozciągnął się na łóżku leniwie otwierając oczy i podnosząc się do siadu. Momentalnie poczuł mocne ukłucie w plecach i podparł się o nie ręką. - Kurde, co za łóżka... niby takie piękne i dostojne, a wyspać się na nich nie można. No coś okropnego... - zaczął narzekać powstrzymując się od dodatkowych przekleństw by jeszcze bardziej nie zrazić sobą chłopaka, który jak widać, już wstał. Odkrył się czując że pod tą kołdrą jest stanowczo mu zbyt nie wygodnie. W ogóle nie przypominał teraz osoby jaką jest, rozciągnięty podkoszulek, bokserki ledwie utrzymujące się na jego biodrach, roztrzepane włosy i senne spojrzenie.

Spojrzał w kierunku, z którego dochodził głos współlokatora.
To zdecydowanie nie był dobry pomysł. Nie był przyzwyczajony do widoku tak przystojnych mężczyzn, którzy w dodatku byli niekompletnie ubrani. Kobiety to co innego. Kobiety się nie liczyły.
Żadna kobieta nie mówiła mu, że jest piękniejszy od każdego krajobrazu.
Pospiesznie odwrócił wzrok i oparł czoło o chłodną szybę.

Zwalił się ponownie na łóżku opadając na miękką kołdrę. Postanowił że zostanie tak w piżamie przez resztę dnia, w końcu i tak nie miał zamiaru dziś nigdzie wychodzić więc bezcelowe strojenie się było dla niego bez sensu. Przekręcił się na bok podkładając sobie rękę pod głowę. - Długo już nie śpisz ? - skierował swój wzrok na niego.

-Kilkanaście minut.
Przeskoczył kilka piosenek, aż w słuchawkach nie zabrzmiał ostry sopran. Skrzywił się, bo od siły głosu wokalistki zabolały go uszy, ale tego utworu nie przewinął.
-Jak minęła noc?- zapytał.

- Załóżmy że mogła być gorsza... - wyciągnął z pod łóżka laptopa postawił go na łóżko. W tym czasie gdy się włączał demon zgramolił się z łóżka i podszedł do niego przez chwilę mu się przyglądając po czym wyciągnął jedną słuchawkę z jego ucha i szepnął - Nie masz ochoty obejrzeć jakiegoś filmu?

-Filmu?- zdziwił się, ale powiedział.- Ok...
Zszedł z parapetu. Tak, jak demon, również był niekompletnie ubrany, chyba, że dresowe spodnie i koszulka z jakimś banalnym nadrukiem to szczyt porannej elegancji. Domyślił się, że ów film będą oglądać na laptopie, więc usiadł na jego łóżku. Rzucił odtwarzacz na swoje, tonące w wymiętej pościeli.

- Wybierz tylko gatunek.. fantasy, dramat, horror, romans.. - poinformował chcąc dowiedzieć się co lubi, sam miał ochotę na jakiś horror, ale postanowił aby chłopak zadecydował. Usiadł obok niego na łóżku cały uradowany że się zgodził i czekał na jego odpowiedź.

-Wiesz, wszystko mi jedno- wzruszył ramionami.- Byle to nie była "Ludzka stonoga".
Wzdrygnął się na samo wspomnienie. Oglądał to w szpitalu, kiedy trafił w nocy na ostry dyżur. Koleżanka z sali powiedziała, że będzie świetnie, fajny film i w ogóle. Ona bawiła się wspaniale.
-W życiu nie wyjadę do Niemiec- zakończył.

Przez chwile nic nie odpowiadał, zbierał myśli. - To może być The Amityville, chyba że nie lubisz horrorów? - na wszelki wypadek wolał spytać, nie chciał żeby chłopak miał później przez niego koszmary lub coś podobnego.

-Może być.
Tak naprawdę nie przepadał za żadnymi horrorami, ale skoro Natsu miał ochotę akurat na to - czemu nie...? Przecież nic mu się nie stanie. Chyba że seryjny morderca postanowi wyjść z ekranu.
Nie znał tego tytułu. W ogóle nie był znawcą kina. Miał nadzieję, że to nic z gatunku "nocy nie prześpisz, ani dziś, ani jutro".

Zaczął przeglądać foldery na laptopie w poszukiwaniu wybranego filmu, miał ich całą kolekcję więc zleciało kilka minut za nim znalazł. Włączył i się zaczęło. Specjalnie wybrał ten horror mimo że już go kiedyś oglądał, wiedział że nienależny do najstraszniejszych. Po za momentami zaskoczenia nic szczególnego w nim nie ma więc uważał że Levanenn nie powinien się bać chociaż nie miałby nic przeciwko gdyby nagle przytulił się do jego ramienia trzęsąc się ze strachu, z tego jednak co zauważył raczej taki nie jest.

Na samym początku było dobrze. Film jak każdy inny horror. Banalna fabuła, proste przekazy.
Później zrobiło się ciemno, mroczno i przerażająco w każdym kadrze.
Mniej więcej w połowie filmu wepchnął się przed Natsu, siadając między jego nogami. Czuł się dziecinnie, zakrywając dłonią oczy w straszniejszych momentach, ale postanowił wytrwać do końca; sam przecież powiedział, że gatunek jest mu obojętny.
Od tej pory postanowił solennie, że będzie oglądać same cukierkowe komedie romantyczne i odmóżdżające przygody napakowanych superbohaterów. Bezpieczniejsze.
I na pewno pozbawione nawiedzonych domów.