Pokój 01.

Może trochę źle się wyraził, nie wyginęły tylko były coraz mniej spotkane. Nie chciał w jakiś sposób go urazić. Zaciągnął się dymem wzdychając. Miał wrażenie że za bardzo miesza się w nie swoje sprawy. No cóż, widać taki już jego nieposkromiony charakter. Nakrył się kołdrą by nie przeziębić się jeszcze bardziej i postanowił dać mu na chwilę obecną spokój, będzie chciał pogadać... sam zacznie. Wziął swój szkicownik leżący na stoliku nocnym do ręki i zabrał się za kończenie szkicu.

Leżał tak przez jakiś czas pogrążony w tych nieprzyjemnych rozmyślaniach co jakiś czas spoglądając na Natsu rysującego coś w szkicowniku. Gdzieś tam głęboko miał cichą nadzieję, że pozna tu kogoś takiego jak tamta dziewczyna, kogoś kto odciągnie go od tych nieprzyjemnych myśli. Nawet nie wiedział kiedy zasnął, ale kiedy się obudził nie było poranka, spojrzał na zegarek i zorientował się, że przespał cały dzień. Przeklnął cicho pod nosem wygrzebując się z pościeli.

W czasie gdy ten zasnął sam postanowił również na krótko się zdrzemnąć, nie spał jednak długo. Zaledwie godzinę, może dwie. Korzystając z okazji że jego współlokator śpi zdążył się przebrać w normalne ubranie, mianowicie czarne rurki i granatową koszulkę z długim rękawem, które natychmiast podwinął do łokci. Wrócił na swoje łóżko kładąc się na brzuchu i jak małe dziecko machając w górze nogami. Zerknął na chłopak gdy ten wstawał i posłał mu lekki uśmiech zabierając się za kończenie rysunku.

Kiedy już wygramolił się z łóżka przypomniał sobie o istnieniu całego świata i tej dobijającej myśli jak daleko jest od niej. Przeczesał palcami włosy spoglądając na Natsu który ciągle coś rysował i odpowiedział mu lekkim uśmiechem. Podszedł do szafy i wyjął z niej świeże ubrania po czym wszedł do łazienki. Ściągnął ostrożnie koszulkę i zobaczył, że bandaż na jego plecach jest cały czerwony "I właśnie dlatego to nie ma sensu" westchnął i ściągnął bandaż krzywiąc się lekko kiedy odrywał go od skóry. Zrzucił resztę ubrań i wszedł pod prysznic, po kilku minutach wyszedł z kabiny, wytarł się ręcznikiem i ubrał w czyste ubranie. Postanowił oszczędzić sobie bandaż, wolał uprać bluzkę niż codziennie marnować kolejne. Wyszedł z łazienki i skierował się do okna przy którym usiadł i wpatrywał się w oddalone korony drzew.

Przerwał na chwilę szkic podnosząc się do siadu i patrząc na współlokatora z lekką iskierką w oczach. -Nie masz ochoty gdzieś się przejść? Mógłbym pokazać Ci okolicę - zaproponował chcąc jakoś rozerwać tą ponurą atmosferę i przy okazji poznać bliżej tego chłopaka, który tak niewiele o sobie mówił i tak wiele skrywał jak gdyby nie miał do nikogo zaufania.

Spojrzał na swojego współlokatora nieco nieobecnym wzrokiem wyrwany ze swojego świata. - Czemu by nie? Przynajmniej nie będziemy tu tak siedzieć - odpowiedział uśmiechając się lekko i wstał. - A gdzie możemy pójść? - zapytał zaciekawiony, naprawdę chciał się wyrwać z tych czterech ścian bo jedyne na co przychodziła mu tu ochota to spanie, a to na pewno nie było dobre rozwiązanie na resztę życia.

- To zależy co lubisz. Możemy iść do kina lub cukierni, a jeżeli wolisz jakieś spokojne miejsca to myślę że las czy jezioro będzie odpowiednie - odparł pozwalając mu zadecydować o tym gdzie pójdą. Dla niego to i tak było bez różnicy. Nałożył na siebie czarną bluzę i staną przy nim czekając na jego odpowiedź.

Na samą myśl o chodzeniu po lesie w nocy przeszły go dreszcze - Może być jezioro - odpowiedział spokojnym tonem zakładając swoje znoszone trampki. Czuł, że spędzenie wieczoru nad wodą go zrelaksuje, zawsze tak było i miał nadzieję, że tym razem też.

- Dobra - naciągnął jeszcze na nogi martensy, a do kieszeni bluzy wsadził paczkę fajek. Otworzył drzwi i wraz ze swoim współlokatorem skierował się w stronę jeziora, miał nadzieję że po drodze rozwinie się jakoś rozmowa. Już tak miał że lubił poznawać ludzi, tym razem również chciał czegoś się o nim dowiedzieć.

Otworzył drzwi do pokoju od razu kierując się w stronę szafy. Chciał jak najszybciej przebrać się w coś suchego by znów przypadkiem się nie rozchorować. Ciąganie nosem i chodzenie z pudłem chusteczek go nie kręci. Wziął do ręki czerwone rurki i czarną koszulkę siadając na swoim łóżku. - Możesz iść do łazienki, ja przebiorę się najwyżej tu -odrzekł do białowłosego poprawiając na nadgarstku swoje rzemyki.

- Niech będzie - sapnął tylko chwytając swoje rzeczy po drodze, czuł narastający ból i przeczuwał, że nie skończy się to dobrze. Wszedł do łazienki zamykając za sobą drzwi, zrzucił mokre ( i zakrwawione) ubrania po czym wszedł pod prysznic. Starał się delikatnie oczyścić rany, ale widząc tylko narastające krwawienie poddał się. Z każdą chwilą ból był coraz gorszy i bardzo odległy od tego co czuł w ostatnich dniach, tamto dało się jeszcze jakoś znieść... Bał się, że w końcu nie wytrzyma i zacznie krzyczeć i płakać by dać upust emocjom. Nie przejmowałby się tak gdyby był cały czas z nią, ona to zawsze cierpliwie znosiła, jednak w tej sytuacji kiedy był w pokoju z niemal obcą osobą, nie wiedział jaka będzie reakcja. Wyszedł z łazienki jakby przygaszony, czuł jak jego oczy wilgotnieją a gardło zaciska się "tylko nie teraz... nie teraz" myślał rozpaczliwie próbując się powstrzymać. Położył się na łóżku wciskając twarz w poduszkę. Leżał przez chwilę starając się opanować, ale jego wysiłki spełzły na niczym. Zagryzł mocno wargi by powstrzymać się od krzyku, poczuł w ustach smak krwi, zignorował to i zacisnął zęby jeszcze mocniej. Prince napiął wszystkie swoje mięśnie starając się powstrzymać wybuch, poczuł jak koszulka nasiąka krwią przylegając do pleców. Miał już tego dosyć, zawsze kiedy wydawało mu się, że wszystko zaczyna się goić rany otwierały się na nowo. Z całej siły zacisnął dłonie na poduszce starając się przeczekać to w jako takiej ciszy.

Sam w tym czasie gdy chłopak był w łazience zdążył się przebrać, a mokre ciuchy położył na grzejnik by wyschły. Zauważając że współlokator jest w kiepskim humorze podszedł powoli do jego łóżka z nadzieją że jakoś postara się go rozweselić. Już miał wrzucić jakiś niby żart lub sprawdzić czy białowłosy nie ma przypadkiem łaskotek gdy jego uwagę przykuła koszulka chłopaka powoli sącząca się krwią. - Prince ? Twoje plecy... rany na nich nie chcą się goić prawda ? - odparł przysiadając na skrawku łóżka. W jego głosie dało się słyszeć nutkę zmartwienie i troski. -Naprawdę powinien obejrzeć to lekarz... - nie chciał wtrącać się w jego sprawy, ale było mu go szkoda. Chciałby chociaż trochę w jakiś sposób mu pomóc.

Zacisnął powieki czując jak poduszka robi się coraz bardziej mokra. Miał wrażenie, że to co teraz czuje było niemal identyczne z tym co czuł kiedy pozbawiano go skrzydeł. - Nie... nie chcę, żeby ktoś to widział - powiedział ledwo słyszalnie. Ból coraz bardziej przytłumiał jego zmysły, powoli przestawało do niego docierać co się właściwie dzieje. Zaczął się miotać na łóżku ledwo powstrzymując się od krzyku. Odkąd tylko przyjechał starał się nie okazywać tego co czuje i przez co przechodzi w każdej chwili, ale tym razem było to po prostu niewykonalne.

- Przecież nic ci nie zrobią. Nawet nie będą pytać jak to się stało tylko po prostu zaszyją ci te rany i pomogą wyzdrowieć. Ulży ci, nie będziesz musiał aż tak się męczyć - tłumaczył łapiąc go lekko za ramiona i spoglądając mu w oczy. Nie mógł patrzeć jak jasnowłosy się męczy. Jeżeli nic z tym nie zrobi to w końcu padnie z wycieńczenia. -Prince... pozwól sobie pomóc - nie chciał brać go na siłę więc wolał by przynajmniej wyraził zgodę, a on już wszystkim się zajmie.

Czuł, że z tego wszystkiego zaczyna już odpływać, granica między świadomością, a jej brakiem zaczynała mu się bardzo zacierać - Niech będzie - powiedział cicho przymykając powieki. Nawet nie wiedział czy dokładnie zrozumiał o co chodziło rudemu, ale skoro chciał mu pomóc to w takiej sytuacji postanowił się zgodzić. Już nawet nie wiedział czy aby na pewno jest przytomny.

Odezwała się jego duma że udało mu się przekonać chłopaka i pewnie o wiele dłużej myślałby o tym gdyby nie fakt że miał przed sobą ledwie przytomną istotkę potrzebującą pomocy. Wziął go delikatnie na ręce dłońmi łapiąc go za uda tak by ten mógł opleść nogi wokół jego bioder, chociaż wcale nie musiał, Demon i tak bardzo mocno go trzymał. Starał się nie dotykać jego pleców by jeszcze bardziej nie pogorszyć jego stanu. Doszedł do wniosku że przez całe miasto iść z nim tak nie będzie więc postanowił raz, ale to raz użyć swoich "demonicznych mocy" jak to niektórzy nazywali. Jego oczy nabrały czerwonego blasku i po chwili otoczyła ich czarna, przejrzysta aura przenosząc ich do szpitala.

(odpisane już w szpitalu jakby co ^^)