Las.

Miasto otacza olbrzymi las porośnięty najróżniejszymi gatunkami drzew iglastych jak i liściastych. Dróżki są tutaj piaszczyste i mocno zawiłe więc bardzo łatwo jest się w nim zgubić.

Dotarł do lasu i od razu wskoczył na pierwszą lepszą gałąź. Nie był pewien czy Ketsu przyjdzie, ale tak przypuszczał. Skoczył na wyższą i jeszcze wyższą. Zaczął przeskakiwać z drzewa na drzewo. Wyjął kilka długich igieł, jak do akupunktury i rzucił jedną w wiewiórkę, potem w jakiegoś ptaka, po prostu trenując i wyrzywając się przy okazji.

Doszedł do linii drzew i zatrzymał się. Włożył rękę do kieszeni szukając zapalniczki. Gdy ją znalazł poczuł, że coś się w nim utrwaliło, jakieś przekonanie, że dobrze zrobił przychodząc tutaj.
Westchnął i ruszył w las.

W lesie było dość cicho, a na dodatek Sammael ma vardzo dobry słuch. Momentalnie sie zatrzymał i i nie utrzymał równowagi. Spadł na niższą, o wiele niższą gałąź i starł skórę z ramienia, aż do krwi. Zeskoczył i syknął z bólu. Z daleka rozpoznał te piękne, rude włosy i powoli ruszył w stronę ich właściciela.

Usłyszał jakiś trzask i uniósł głowę. Dostrzegł idącą w jego stronę postać. Sammael. Włożył obie ręce do kieszeni i ruszył na przód.

-Wiedziałem, że przyjdziesz.-powiedział z wyrazem twarzy bez emocji, zatrzymując się i czekając aż rudy podejdzie.-Jednak moje przypuszczenia były trafne Ketsueki.-dodał łapiąc się za zakrwawione ramię.

Chciał mu już głupio odpowiedzieć, gdy nagle zobaczył jego zakrwawione ramię.
-Co ci się stało?
Wyciągnął rękę w jego stronę by obejrzeć ranę lecz w pół drogi cofnął rękę.
Może nie chce być dotykany...? A co tam, najwyżej oberwę po głowie.
Dotknął jego rany. Krwawiła cały czas. Oblizał palce z krwi.

-Straciłem równowagę skacząc po drzewach gdy usłyszałem, że idziesz i po prostu spadłem, na szczęście nie na ziemię.-mruknął i syknął gdy chłopak dotknął rany. Spojrzał jak ten oblizał palce i zaśmiał się cicho.-To tylko mała ranka, więc nie powinna cię interesować.-dodał i zaczął się śmiać.

Uniósł brew do góry.
-Z czego się tak cieszysz?
Wyjął z kieszeni jego zapalniczkę i wyciągnął w jego stronę.

-Z niczego takiego.-odparł i odsunął jego rękę.-Zatrzymaj ją, może chociaż to zrobię dla ciebie. Bo chyba nie za bardzo mnie, khym..tolerujesz po tym co powiedziałem.-mruknął i złapał go za podbródek.-Ale taka prawda, że twoje ciało,... stosunek z tobą rozluźnił mnie i odpędził te złe myśli, pesymistyczne, te zwyczajne. Przez ciebie stałem się bardziej czuły, niestety jest to straszne. To mnie spala w środku. Działasz na mnie zbyt mocno bym mógł to tak zostawić.

Spojrzał mu prosto w oczy. Nie zobaczył w nich nic, czego mógł się obawiać. Westchnął.
-Chodzi o to...... że inni -wzruszył ramionami -po dokładniejszym poznaniu mnie nie byli już tacy przyjaźnie nastawieni. -opuścił wzrok -Zawsze ich coś zrażało we mnie, odrzucało wręcz...
Nie wiedział czy dobrze zrobi jeśli to powie.
-Ja po prostu nie umiem już żyć z innymi w bliższych kontaktach... -spojrzał w jego czerwone oczy -A uwierz Sammaelu, chciałbym.

-Dlaczego tacy dla ciebie byli? Dlaczego nie umiesz żyć w bliższych kontaktach. Powiedz mi. Chcę to zrozumieć. Chcę zrozumieć ciebie Ketsu.-powedział patrząc chłopakowo w oczy by coś z nich wyczytać, ale nie mógł. Nic nie widział takiego, co mogłoby go naprowadzić czy cokolwiek.

Odwrócił wzrok.
-Co ja mam ci powiedzieć? Po prostu samym swoim bytem ich odstraszałem... -zamknął oczy -byłem sobą. Nie chcieli mnie... poza jakimiś wyjątkami... ale nie chcieli mnie...
Opuścił głowę.
-A ja im zaufałem. Może to dlatego nie potrafię....

-Ketsu, jesteś zbyt uczuciowy jak a demona. Za bardzo pokazujesz jakie emocje przeżywasz. Bo spójrz na,mnie...zimny, nerwowy, nieczuły, nieufny. Przeżyłem najgorsze piekło w wieku 9 lat i to właśnie pokazało mi, że nawet najbliżsi potrafią być zwykłymi, nędznymi i plugawymi stworzeniami i że życie nie jest rzadnym darem a przekleństwem. A ty, zmieniłeś mnie w kilkadziesiąt minut...jesteś dla mnie jak anioł, heh..z piekłarodem.-powiedział i przytulił go mocno do siebie, olewając krwawiące ramię.-Sam nie wiem teraz, co się ze mną stało, lecz...ja, chcę ciebie. Pragnę cię Ketsueki. Tak cholernie cię pragnę.

Wtulił się w niego. Pachniał dymem z papierosów i lasem.
Nie wiedział co ma powiedzieć ani co zrobić. Czasami jedno jego słowo wystarczało by ktoś już go unikał... tylko nigdy nie wiedział co źle robi.
-Sammael...-spojrzał na niego. -Czy... jeśli poznasz mnie bardziej... nie pozbędziesz się mnie?
Czarnowłosy miał rację. Jest zbyt uczuciowy i niestabilny emocjonalnie jak na demona..

-Nie pozbędę jeśli wytrzymasz ze mną i moimi żądzami Ketsu.-powiedział i pocałował go w czubek głowy. Po chwili odsunął się i oparł o jakieś drzewo.-Trochę mi się słabo robi, chyba powinienem odpocząć zanim wybrałem się do lasu.-odsunął się od drzewa i złapał się za krwawiącą rękę, po czym ruszył w stronę wyjścia z lasu. Po kilku krokach stracił siły i upadł na ziemię mdlejąc.

-Sammael!
Podbiegł do niego i potrząsnął za ramiona.
-Nosz cholera.
W takich chwilach cieszył się, że musiał przechodzić kursy samarytanki.
Odchylił mu głowę do tyłu i uniósł jego nogi. Zacząl do niego mówić.
-Sammael, Sammael obudź się. Nosz kurwa wstawaj!

-Ketsu..-mruknął i otworzył lekko oczy unosząc do góry kąciki ust.-Nie drzyj się tak. Jeszcze nie jestem głuchy, ale jak nie przestaniesz się wydzierać, to będę.-zaśmiał się cicho położył dłoń na policzku chłopaka.-Jestem tylko troszkę...wykończony dzisiejszym dniem, nic więcej.-dodał próbując się podnieść, ale niestety na marne.

Opuścił jego nogi.
-Nie podnoś się jeszcze bo znowu odlecisz.
Usiadł obok niego po turecku i sapnął.
-Przeklęty demon, mdleć mi tu tak w lesie....

-Lepiej przy tobie niż samemu miał bym tu zostać.-odparł cicho, uśmiechając się do chłopaka. Dotknął jego policzka ponownie, po chwili wplątując palce w jego włosy.-Uwielbiam je.-mruknął dodatkowo.

Nachylił sie nad nim i zamykając oczy przyłożył swoje czoło do jego.
-Leż spokojnie.

Zamruczał uradowany, że chłopak jest tak blisko niego i musnął wargami ciepłe usta rudego, po czym zamknął oczy. Uwielbiał go i nie wyobrażał sobie dlaczego inni go odtrącali, no w sumie jeszcze tak całkiem go nie poznał, ale miał nadzieję, że to nic nie zmieni.

Lubił jego zapach. Strasznie zniewalający. Mógł by tak leżeć wieczność.
-Sammael... lepiej ci już?

Uśmiechnął się i podniósł do pozycji siedzącej.-Tak...chyba jakoś dojdę do naszego pokoju Ketsu.-powiedział i powoli, ale jakoś udało mu się wstać. Wyciągnął rękę w stronę rudego.-Idziemy?

Pokręcił głową i wstał.
-To chodźmy.
Złapał Sammaela za rękę i pociągnął w stronę miasta.